Σήμερα είναι ο επίσημος εορτασμός για όσους πιστεύουν στη μαγεία και τα παραμύθια.
Είναι για εκείνες τις ευφάνταστες ψυχές που τολμούν να ονειρεύονται.
Είναι για τα παιδιά και για εκείνους που αισθάνονται παιδιά, που περιμένουν τη νεράιδά τους.
Οι Νεράιδες είναι γυναίκες λεπτές, ψηλές, με μακριά ξανθά ή
ακόμα και πράσινα μαλλιά. Αυτές συχνάζανε σε διάφορα μέρη και περισσότερο τις
βρίσκει κανείς να κάθονται κάτω από τις συκιές ή τις καρυδιές. Το καλοκαίρι
τους αρέσει πολύ να πηγαίνουν στ’ αλώνι, όπου αλωνίζουν οι αγρότες και να τους
πειράζουν. Οι Νεράιδες έχουν και άνδρες αλλά δεν τους αγαπάνε και τόσο πολύ.
Όταν θα γεννήσουν το παιδί τους, τους ξεχνάνε. Ορισμένες μέρες έχουν και κακίες
μέσα τους. Ενώ θέλουν να κάνουν καλό, έχει φορές που θέλουν να κάνουν κακό.
Λένε ότι όποιος ξεδιψάσει από τις πηγές που κατοικούν οι νύμφες δεν τον αγγίζει ποτέ ξανά η λύπη. Λένε ακόμα ότι όποιος
μάθει το μυστικό από τις καλές κυράδες, γίνεται πάλι παιδί και ότι όποιος
κλέψει τα ξόρκια από τις νεράιδες γίνεται αιώνια σοφός!
Κατά την μυθολογία οι νεράιδες είναι υπερφυσικά μικροσκοπικά πλάσματα
με ανθρώπινη μορφή που κατέχουν την τέχνη της μαγείας και της γοητείας και έχουν στην πλάτη τους φτερά
εύθραυστα σαν της πεταλούδας. Επίσης απεχθάνονται οποιαδήποτε επέμβαση στην ζωή
τους και όποτε αυτό συμβαίνει, αυτοί που το κάνουν τιμωρούνται.
Οι νεράιδες εμφανίζονται και κρύβονται μέσα σε μια λαμπερή αχλύ
που κατασκευάζουν με τις μαγικές τους δυνάμεις.
Πολλές φορές βοηθούν τους ανθρώπους,
εμφανίζονται ξαφνικά εμπρός τους και δίνουν λύσεις με τα μαγικά τους
σε διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Δεν είναι ορατές σε όλους τους ανθρώπους, λίγοι έχουν το χάρισμα να τις
βλέπουν.
Συμφωνα με τις παραδόσεις μόνο οι σαββατογεννημένοι και οι “αλαφροΐσκιωτοι”
μπορούν να τις αντιλαμβάνονται και να τις βλέπουν να χορεύουν.
Στα αγγλικά η νεράιδα λέγετε “fairy” και προέρχεται από το μεσαιωνικό γαλλικό “faerie”
Και το λατινικό “fata” που σημαίνει μοίρα και στα αγγλικά είναι “fate”.
Τις νεράιδες τις συναντάμε σε διάφορα μέρη και με διάφορα ονόματα
Αερικά, Νύμφες, σειρήνες, Ξιοθιές, Νηρηίδες, Σαμαντίβα, Φέι, Φάτα, Αναράδινα.
Στην Ελληνική ύπαιθρο και στα χωριά μας ακούμε διάφορα ονόματα όπως: Αγερικά,
Αιθέριες, Καλομοίρες, Ξωνέρια, Καλούδες, Ανεμικές, Καλές Κυράδες, ακόμα και
Ξωτικά.΄
Οι όμορφες Νεράιδες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα είναι καλόγνωμες, αν
και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες. Οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα
κακές. Για τους Σαρακατσάνους οι λευκοντυμένες Νεράιδες ζουν στις πηγές και τα
ρέματα και το σούρουπο μπορεί να ακούσει κανείς τις φωνές και τα γέλια τους. Οι
μαυροφορεμένες κατοικούν σε σκοτεινά μέρη και στις χαράδρες. Λέγεται μάλιστα
ότι μόνο οι Σαββατογεννημένοι και οι ''αλαφροΐσκιωτοι'' μπορούν να τις
αντιλαμβάνονται και να τις βλέπουν να χορεύουν και να τραγουδούν. Αν κάποιος
ωστόσο τολμήσει να τις αντικρίσει ή να πιει απ' την πηγή τους χάνει τη μιλιά
του ή γίνεται νεραιδοπαρμένος, παθαίνει δηλαδή επιληψίες και χάνει τα λογικά
του.
Ο μόνος τρόπος, λέει η παράδοση να κάνει κανείς δική του μια Νεράιδα είναι να
της κλέψει το μαντήλι και τότε εκείνη θα του δοθεί ολοκληρωτικά, θα γίνει καλή
μάνα και σύζυγος, αλλά με το πέρασμα των χρόνων θα θέλει πίσω το μαντήλι της,
που θα την καταστήσει και πάλι ελεύθερη.
Σε όλες τις ιστορίες για Νεράιδες, γίνεται αναφορά για τραγούδια και συζητήσεις
ανάμεσα στα πλάσματα αυτά και σε μαγεμένους οδοιπόρους που έτυχε να ακούσουν το
κάλεσμα τους, περιπλανώμενοι μέσα στο δάσος. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, αν η
φωνή των Νεραϊδών, μοιάζει με την ανθρώπινη ή πλησιάζει περισσότερο την γλώσσα
των ζώων. Σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, τα πανέμορφα αυτά πλάσματα, μιλούν
τη δική τους γλώσσα, τα λεγόμενα «γεραγιδίστικα».
Με το πρώτο άκουσμα αυτή η περίεργη ομιλία μοιάζει σαν μια συγκεχυμένη σύνθεση
φωνηέντων (κυρίως του άλφα), και συμφώνων (κυρίως του χι ,του σίγμα και του
μι), τα οποία σχεδόν σφυρίζουν, αλλά όσο την ακούει κανείς διαπιστώνει ότι μέσα
στο κεφάλι του (σχεδόν σαν μια διανοητική επικοινωνία) την καταλαβαίνει.
Aγαπούν το χορό και τον καλλωπισμό περισσότερο από τις συζητήσεις, τους αρέσει
να καλούν περαστικούς, αλλά αν κάποιος ξεγελαστεί και τους απαντήσει του
παίρνουν τη φωνή, ενώ χρησιμοποιούν τις θεραπευτικές τους ικανότητες μόνο σε
όσους προσέρχονται σιωπηλοί και με φόβο. Είναι φανερό ότι αγαπούν να τραγουδούν
και σύμφωνα με την ελληνική λαογραφία, αυτό πραγματοποιείτο, υπό τη συνοδεία
μιας περίεργης μουσικής που θυμίζει «βιολιά και κλαρίνα».
Πολλοί παλιότεροι χωρικοί λένε ότι κατάφεραν να δουν νεράιδες και να ακούσουν
τη φωνή και τα τραγούδια τους, «έμοιαζαν με πανέμορφες γυναίκες , αλλά ήταν
πλάσματα ενός άλλου κόσμου», παραδέχονται.
Στα βουνά των Τρικάλων βρίσκεται ένα χωριό, το οποίο παλιότερα ονομαζόταν
Γρεβενό και σήμερα μετονομάστηκε σε Νεράιδα, εξαιτίας των αμέτρητων ιστοριών
των κατοίκων για Νεράιδες που ζούσαν στο δάσος και έρχονταν σε επαφή με
βοσκούς.
Λένε ότι οι φωνές τους και κυρίως τα γέλια τους ακούγονταν παντού, αλλά σπάνια
δεχόντουσαν να ανταλλάξουν κουβέντες με ανθρώπους, που, όταν συχνά αντίκριζαν,
τους άφηναν κι από ένα κουσούρι. Οι λέξεις που έβγαιναν απ' το στόμα τους
σχημάτιζαν μια στιγμιαία ηχώ, σαν να ακούγονταν από κάπου βαθιά στη γη, ενώ δεν
χρειαζόταν να κουνάν πάντα το στόμα τους για να επικοινωνήσουν αφού μπορούσαν
να το κάνουν και τηλεπαθητικά.
Σε άλλες ιστορίες οι νεράιδες εξαφανίζονταν και πείραζαν τους ανθρώπους
ψιθυρίζοντας τους στο αυτί σε μια περίεργη γλώσσα που έμοιαζε με σφυριχτούς
ήχους, ενώ όταν έπαιρναν ξανά μορφή μιλούσαν τη γλώσσα των ανθρώπων. Άλλοι τις
παρουσιάζουν αμίλητες, μοναχικές προστάτιδες της φύσης και λάτρεις των τεχνών,
που επικοινωνούσαν μόνο με το μυαλό, αλλά αυτή η εκδοχή είναι και η πιο σπάνια.
Πέρα από όλες τις άλλες ιδιότητες τους οι νύμφες είχαν το χάρισμα της μαντείας
και ενέπνεαν ενθουσιασμό σε ποιητές και μουσικούς αφού αποτελούσαν έμπνευση γι
αυτούς. Τα χαρίσματα αυτά τα κληρονόμησαν στη συνέχεια και οι Νεράιδες οι
οποίες μέσα απ' τις ιστορίες και τα παραμύθια εμφανίζονταν ως σύμβολα των
τεχνών.
ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΛΑΦΡΟΙΣΚΙΩΤΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΙΣ
ΝΕΡΑΙΔΕΣ.
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΤΙΣ ΔΟΥΝ.
Οι λαϊκοί συνήθως έπλαθαν με τις νεράιδες ιστορίες που
εξυμνούσαν το χαρακτήρα τους
που βοηθούσαν τους ανθρώπους , που ακόμα και ζήλευαν τις
όμορφες θνητές
Γνωρίζουμε πολλά για τις νεράιδες από τα παραμυθία.
Συνήθως είναι καλές, όπως η
νεράιδα νονά της Σταχτοπούτας, που τη βοήθησε να πάει στον χορό. Όμως υπάρχουν και κακές
νεράιδες.
Η Ωραία Κοιμωμένη πήρε στη βάφτισή της υπέροχα δώρα από
τις νεράιδες
νονές της, όμως μια κακία νεράιδα εμφανίστηκε και την
καταράστηκε να
πεθάνει. Ευτυχώς, μια άλλη νεράιδα χρησιμοποίησε τη μαγική
της δύναμη,
ώστε η πριγκίπισσα απλώς να πέσει σε ύπνο βαθύ. Έπειτα από
χρονιά ένας
όμορφος πρίγκιπας ξύπνησε την Ωραία Κοιμωμένη όταν,
μαγεμένος από την
ομορφιά της, τη φίλησε.
Στο παραμύθι του Πίτερ Παν η νεράιδα Τίννκερμπελ αφήνει
πάντα πίσω της ίχνη από νεραιδόσκονη.
Η Γουέντι, ο Μάικλ και ο Τζόν ανακαλύπτουν ότι χάρη στη
νεραιδόσκονη μπορούν να πετάξουν!
Οι νεράιδες είναι υπερφυσικά μικροσκοπικά πλάσματα
με ανθρώπινη μορφή που κατέχουν
την τέχνη της μαγείας και της γοητείας
και έχουν στην πλάτη τους φτερά εύθραυστα σαν της
πεταλούδας
Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι άλλο νεράιδα, άλλο ξωτικά, άλλο ξωνέρια,
άλλο καλομοίρες και καλούδες. Όλες αυτές οι ονομασίες είναι ιδιότητες που τις συνοδεύουν.
Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι Νεράιδες γίνονται Ξωτικά,
Αγερικά, Ανεμικές, Ξωνέρια, Κυράδες, Καλομοίρες, Καλούδες. Εμφανίζονται στα
σπήλαια, στις πηγές, κοντά στα πηγάδια, στα ποτάμια αλλά και στους αγρούς και
στα αλώνια. Διακρίνονται επίσης σε τοπικές και ξενικές. Οι τοπικές είναι καλές
και προστατεύουν τους συντοπίτες τους, ενώ οι ξενικές είναι επικίνδυνες. Οι
όμορφες Νεράιδες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα είναι καλόγνωμες, αν και
μπορούν να γίνουν επικίνδυνες. Οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα κακές.
Για τους Σαρακατσάνους οι λευκοντυμένες νεράιδες ζουν στις πηγές και τα ρέματα
και το σούρουπο μπορεί κανείς να ακούσει τα γέλια τους. Οι μαυροφορεμένες
κατοικούν στα σκοτεινά σημεία και τις χαράδρες των βουνών.
Άλλοτε παρουσιάζονται κόρες ωραιότατες λευκοφορεμένες και άλλοτε σαν ανθρωπόμορφα τέρατα πανύψηλα με δάχτυλα γυρισμένα ξανάστροφα με πόδια ανάποδα τα μπρος πίσω και τα πίσω μπρος.
Πιστεύεται ακόμη ότι κατά την εποχή του θερισμού, που οι μητέρες
αναγκάζονταν να βοηθούν τους συζύγους τους έπαιρναν μαζί και τα μωρά τους, τα
άλλαζαν ή τα παραμόρφωναν. Η συνήθεια αυτή από το 1926 έπαψε να υπάρχει. Αυτό
οφείλονταν και στους τότε δασκάλους που διαφώτισαν τους χωρικούς και τους
έπεισαν ότι τα βρέφη διατρέχουν πολλούς κινδύνους στην εξοχή. Σ΄ αυτό
συνετέλεσε και η εμφάνιση φιδιών κοντά στα παιδιά ίσως εξ αιτίας του γάλακτος,
που ιδιαίτερα αγαπούν τα φίδια και απαλλάχτηκαν οριστικά από τα βάσανα και τις
ταλαιπωρίες και οι μητέρες και τα βρέφη και τα μικρότερα παιδιά, που συνόδευαν
αναγκαστικά τους γονείς τους κατά την περίοδο του θερισμού για να μεταφέρουν
νερό και να τακτοποιούν τα «δρομιά» αγκαλιές από στάχυα. Πολλά παιδιά πλήρωσαν
με τη ζωή τους τη συνήθεια αυτή εξαιτίας ηλιάσεων, κρυολογημάτων και δαγκώματα
ακόμη φιδιών.
Οι νεράιδες, τις περισσότερες φορές, εμφανίζονται να χορεύουν. Ο
χορός και μάλιστα ο δετός είναι η πιο προσφιλής ενασχόληση με τη συνοδεία
τραγουδιού και μουσικής. Παρουσιάζονται όμως και να πλένουν ή να κουβαλούν νερό
ή να καβουρδίζουν καφέ ή να φουρνίζουν ή να φτυαρίζουν θησαυρό γι΄ αυτό
θεωρούνται και φύλακες θησαυρών όπως και τα «στοιχειά» ή να παντρεύονται και
στους γάμους τους προσκαλούν και μουσικούς θνητούς. Ακόμη παρουσιάζονται με
μορφή ανεμοστρόβιλου. Τότε λέγονται «αγερικά» διότι πιστεύουν ότι όταν σε καιρό
νηνεμίας ξεσπάει απότομα ανεμοστρόβιλος περνούν νεράιδες. Τότε κάμνουν τρεις
φορές το σημείο του σταυρού ή αγιάζουν με αγιασμό για να διαλύσουν τη θύελλα
που ξέσπασε. Οι ώρες που κυρίως παρουσιάζονται οι νεράιδες όπως και όλα τα
πονηρά πνεύματα είναι το μεσονύκτιο και το «γάργαρο» του μεσημεριού, αλλά και
κάθε άλλη ώρα και τα πειράγματά τους βλάπτουν τους θνητούς που πρέπει να τις
αποφεύγουν. Μπορούν να γίνουν επικίνδυνες και να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους ή
να τους πάρουν τα λογικά, ακόμα και να προκαλέσουν το θάνατο. οι κακές
νεράιδες
Οι νεράιδες σαν κακοποιά πνεύματα αφαιρούν τη μιλιά
(φωνή). Επίσης αλλάζουν τα παιδιά, δηλ. αρπάζουν τα γερά και τα αντικαθιστούν με καχεκτικά, ασθενικά και
παραμορφωμένα που ονομάζονται «γεραγιδόσποροι» ή τα «μιλιγανοπαίδια». Αφαιρούν την όραση, άλλοτε το λογικό
αυτού που τις παρατηρεί και καμία φορά σκοτώνουν.
Φοβούνται τους ιερείς και διώχνονται με τα εικονίσματα,
τον αγιασμό, τα φυλαχτά, τα πατερμά (προσευχές).
Υπάρχει η συνήθεια (πρόληψη) και τώρα ακόμη να μπαίνουν τη
νύχτα σε σπίτι με λεχώνα και ο ίδιος ο σύζυγος πρέπει να αφήσει έξω από την πόρτα τα παπούτσια του γιατί
πιστεύουν ότι με αυτά μπορεί να μπει στο σπίτι η Γαλλού και να πνίξει τη λεχώνα ή το βρέφος. Αν είναι
γυναίκα πρέπει ν΄ αφήσει την μαντίλα της.
Οι νεράιδες των δοντιών
Αυτές αναφέρονται ως μικρούλες πονηρούλες καλούλες
νεράιδες που επισκέπτονται τη νύχτα τα παιδάκια τα οποία βάζουν κατω απο το μαξιλάρι το δόντι που βγήκε και το
παίρνει η νεράιδα και του αφήνει ένα χρυσο νόμισμα ή δωράκια κάτω από το μαξιλάρι των παιδιών σε αντάλλαγμα με
τα βρεφικά τους δοντάκια, που τα χρησιμοποιούν για να φτιάχνουν άστρα.
Οι νεράιδες των κήπων
Όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα οι νεράιδες των κήπων είναι
απασχολημένες με τα λουλούδια και τα δέντρα που υπάρχουν στους κήπους μας.
Πριν ακόμα ξυπνήσουμε, στολίζουν με την πρωϊνή δροσιά τους
ιστούς που φτιάχνουν
οι αράχνες, ξεσκονίζουν τα πέταλα και τα φύλλα και
γυαλίζουν το κέλυφος των σαλιγκαριών.
Τη μέρα φυτεύουν αθόρυβα νέους σπόρους και φροντίζουν τα
νεαρά βλαστάρια.
Το σούρουπο είναι πολύ απασχολημένες, καθώς τότε απλώνουν
νεραιδόσκονη σε όλο τον κήπο,
για να μεγαλώσουν και να γίνουν όμορφα τα λουλούδια.
Οι νεράιδες των κήπων είναι ντροπαλές και κρύβονται.
Αν όμως καθίσετε στον κήπο το σούρουπο, μπείτε να δείτε
κάποια απ’ αυτές
να τριγυρίζει ανάμεσα στα φυτά.
Οι νεράιδες δεν θέλουν να γίνονται αντικείμενο προσοχής
και απεχθάνονται οποιαδήποτε επέμβαση στην ζωή τους κι
αυτούς που
το κάνουν τους τιμωρούν.
Η Νεραιδοχώρα
Είναι ένα μαγικό βασίλειο που θυμίζει
λίγο τον κόσμο μας. Εκεί ζουν νεαρές και ηλικιωμένες νεράιδες, κηπουροί και
ράφτες, δασκάλες και φουρνάρηδες.
Οι νεράιδες λατρεύουν την τάξη και την καθαριότητα
εμφανίζονται και κρύβονται μέσα σε μια λαμπερή αχλύ
που κατασκευάζουν με τις μαγικές τους δυνάμεις
Λέγεται ότι το αγαπημένο φαγητό των νεράιδων είναι το
νεραιδένιο κέικ που φτιάχνεται με γάλα και μελί. Όλες οι νεράιδες αγαπούν τη
μουσική και είναι καλές στην κατασκευή μουσικών οργάνων και στο τραγούδι
Οι σπιτικές νεράιδες.
Ζουν στο σπίτι μας. Αν και
είναι μικροσκοπικές, βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Είναι καλόκαρδες, αλλα
καμιά φορά γίνονται σκανταλιάρες: έχετε ποτέ αναρωτηθεί ποιος πηρέ τις κάλτσες
σας που δεν μπορείτε να βρείτε;
Ο χορός των νεράιδων
Στις νεράιδες αρέσουν πολύ οι γιορτές και η διασκέδαση. Η
αγαπημένη γιορτή τους είναι ο Χορός του Μαΐου που οργανώνουν κάθε χρόνο την
Πρωτομαγιά ο Νεραιδοβασιλιάς και η Νεραιδοβασίλισσα.
Νεράιδες από όλη τη Νεραιδοχώρα συγκεντρώνονται σε ένα
μαγικό ξέφωτο για να υποδεχτούν το καλοκαίρι. Παίζουν μουσική, χορεύουν και
γελούν.
Λέγεται πώς μια νεράιδα γεννιέται με το πρώτο γέλιο ενός παιδιού που σπάζει σε χιλάδες κομμάτια.
Άν το παιδί πεί πώς δεν πιστευει στις νεράιδες, τότε εκείνη πεθαίνει............
πηγές: λαογραφικά στοιχεία
http://www.faery.gr
