Ναι, ναι πέρασαν κιόλας 2 χρόνια από τότε που σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Ο έρωτας μαζί σου ήταν κάτι παραπάνω από κεραυνοβόλος..... το πρώτο σου κλάμα ήταν για μένα η ωραιότερη μελωδία της ζωής μου!!!!! Και έπειτα μια ανακούφιση πλημμύρισε τη ψυχή μου. Ήσουν εδώ, ήσουν μαζί μου και σε κρατούσα και σου μιλούσα.... και εσύ έπαψες να κλαις και άκουγες τα πιο τρυφερά λόγια της μαμάς ''Καλώς ήρθες ζουζουνίτσα μου..... τα καταφέραμε..... εδώ θα είμαι για πάντα''.
Και μετά ήρθε η πρώτη επαφή με τον θηλασμό, τι υπέροχη εμπειρία να σου δίνω άλλο ένα κομμάτι του εαυτού του, το γάλα μου και εσύ να τρως τόσο λαίμαργα!!!!! Δεν χόρταινα να σε κοιτάζω, καθώς μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως υπήρχες!!!!!!
Οι πρώτες μέρες κύλησαν σαν όνειρο..... η ευτυχία δεν θα μπορούσε να ήταν πιο μεγάλη!!!!!! Σε κοιτούσα και αισθανόμουν η πιο τυχερή μαμά του κόσμου. Μια αφράτη μπεμπουλίνα με καταγάλανα ματάκια μου είχε κλέψει την καρδιά!!!!! Και όταν το πρώτο χαμόγελο έσκασε στα πανέμορφα χειλάκια σου, εκεί ένιωσα μοναδικά συναισθήματα πραγματικής αγάπης!!!!!
Συγγενείς και φίλοι έρχονταν να σε δουν και όλοι έλεγαν πόσο όμορφη ήσουν!!!!!!! Και εγώ καμάρωνα αλλά ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήσουν δικό μου παιδί. Δεν χόρταινα να σε παίρνω αγκαλιές και να σου δίνω αμέτρητα φιλάκια σε όλο το κορμάκι σου. Και εσύ μου το ανταπέδιδες με μικρές κραυγές χαράς.
Μόλις έκλεισες τους έξι μήνες σου ετοίμασα μαζί με τη νονά σου μια βάπτιση με πολλές πεταλούδες μικρές και μεγάλες, ροζ - λευκές και φούξια. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη και τα δάκρυά μου πρόδιδαν μεγάλη χαρά,+ όταν μπήκες στο δρόμο του Θεού και απέκτησες όνομα..... δεν θα σε φωνάζουμε πλέον ζουζουνίτσα αλλά Μαρία-Ελένη ή ακόμα καλύτερα Μαριλένα..... αχ, το μωράκι μου μεγαλώνει!!!!!
Πήγαμε και διακοπές, είδαμε και ζωάκια, παίξαμε στις παιδικές χαρές, κάναμε και μπάνια στη θάλασσα.... μη σου πω καλύτερα πόσο πολύ λατρεύεις το νερό!!!!! Έβγαλες τα πρώτα σου δοντάκια και άρχισες να τρως..... ναι, ναι πόσο πολύ σου αρέσει το φαγητό!!!!!!
Και ξαφνικά άρχισες να θέλεις να κινείσαι όλο και περισσότερο.... στην αρχή μπουσουλώντας όλο το σπίτι και εξερευνώντας τα πάντα και μετά μια μέρα παρατήρησα πως ήρθε η ώρα να κάνεις τα πρώτα σου βήματα αλλά φοβόσουν.... όχι καρδούλα μου. Η μαμά είναι εδώ και δεν θα σε αφήσει να πέσεις. Θα είμαι πάντα εδώ για σένα!!!!!! Και με εμπιστεύθηκες και άφησες τα χεράκια σου και έκανες ένα - δυο - τρία βηματάκια και έτρεξες στην αγκαλιά της γιαγιάς..... το θυμάσαι; Και ήμουν πολύ - πολύ ευτυχισμένη!!!!!!
Και μετά ήρθαν τα πρώτα γενέθλιά σου και ήρθαν πολλά παιδάκια να σου ευχηθούν.....
Να ζήσεις Μαριλένα και Χρόνια Πολλά
μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά.
Παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως
και όλοι να λένε να μια σοφός......
και πάει το κεράκι το έσβησε η μαμά για σένα!!!!!!! Δίπλα σου οι καλεσμένοι μας χειροκροτούσαν και σε φιλούσαν και όλοι σου ευχόντουσαν να είσαι πάντοτε ευτυχισμένη!!!! Και εγώ σκεφτόμουν πως το μωράκι μου πλέον μεγάλωνε και γινόταν ένα πανέμορφο κοριτσάκι!!!!!
Μαμά, μαμά, μπαμπά, γιαγιά, παππού....... όλη μέρα η γλωσσίτσα σου έλεγε διάφορες τέτοιες κουβεντούλες και όσο μεγάλωνες τόσες περισσότερες πρόσθετες..... άτα, μαμ, κουκου τα, μπάλα, γκολ, νάνι, πάμε, ναι, όχι, αστώ (ευχαριστώ), κοίτα, άκου, δες, έλα..... και αργότερα κάνοντας μικρές προτάσεις μαμά έλα, μαμά νάνι, πάμε πίτι (σπίτι), ντα μπουμπού, παππού είναι τατάτες (πατάτες), μαμά είναι, δε μπολώ και πολλές άλλες!!!!!!! Και εγώ να καμαρώνω για το κοριτσάκι μου!!!!!!!!
Απέκτησες και χαρακτήρα και άποψη για πολλά θέματα. Διαλέγεις μερικές φορές τα ρούχα και τα παπούτσια που θα φορέσεις, όπως και τα κοκαλάκια σου. Λατρεύεις το φωτογραφικό φακό και το απολαμβάνεις χαρίζοντας πάντα το πιο όμορφο χαμόγελό σου. Κάνεις νάζια, πείσματα, απαιτείς αλλά το βραδάκι περιμένεις τα νανουρίσματα της μαμάς για να ηρεμήσεις και να αποκοιμηθείς....
Νάνι, νάνι, νάνι, νάνι
ύπνον ήσυχο να κάνει
να κοιμάται να μερώνει
να ξυπνά να μεγαλώνει.
Μη χτυπάτε, μη βροντάτε
το μωράκι μου κοιμάται!!!!!
Είναι το νανούρισμα που σου τραγουδούσα όταν ήσουν ακόμα μέσα στην κοιλιά μου, θυμάσαι;
Παίζουμε κιόλας..... μα τι άλλο από τις νεράιδες βάζοντας στεφάνια από λουλούδια στα μαλλιά μας και κρατώντας ραβδάκια, τρέχουμε γρήγορα για να ανεμίζουν οι κορδέλες και έτσι να σκορπίζετε πιο εύκολα η νεραϊδόσκονη (έτσι λέμε) και το πιστεύουμε γιατί στον κόσμο τον παιδικό που ανήκεις εσύ ψυχή μου όλα μπορούν να συμβούν!!!!! Μετά αποκαμωμένες από το παιχνίδι και το γέλιο, ξαπλώνουμε πάνω στο γρασίδι (χαλί) και κοιτάμε τον ουρανό λέγοντας πόσο υπέροχος είναι!!!!!!!! Και εγώ γίνομαι παιδί και μπαίνω στον κόσμο σου...... και πλέον δεν υπάρχει μόνο μια νεραϊδούλα με πολύχρωμα φτερά αλλά δυο που τρέχουν και παίζουν ευτυχισμένες και μαγεύουν με τα ραβδάκια τους όλα τα λουλούδια του κόσμου!!!!!! Τι ευτυχία είναι αυτή Θεέ μου!!!!!!!!
Σήμερα καρδούλα μου γλυκιά γίνεσαι δυο χρονών και αισθάνομαι σαν να σε κράτησα μόλις χθες για πρώτη φορά στα χέρια μου!!!!! Εύχομαι η ζωή σου να είναι πάντοτε ρόδινη και με όλων των λογιών τα λουλούδια στρωμένη...... Να αγαπάς όλο τον κόσμο και να προσφέρεις..... Να δίνεις χαρά και ελπίδα.... Να παραμείνεις πάντοτε παιδί ...... Σ΄αγαπώ όσο τίποτε άλλο στον κόσμο!!!!!! Και μη ξεχνάς ποτέ πως θα είμαι πάντοτε εδώ για σένα.
Σ΄αγαπώ ψυχή μου!!!!!!!!
Η μαμά.