Η ψυχή σαν πεταλούδα

  

Η ζωή είναι μια αδιάκοπη εναλλαγή καταστάσεων. Κάθε κατάσταση φέρνει μια αλλαγή, όχι μόνο στις συνθήκες της ζωής μας αλλά και στην ψυχοσύνθεσή μας. Συνήθως, όταν μια αλλαγή βρίσκεται σε εξέλιξη, τείνουμε να σκεφτόμαστε μονάχα το πιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Αυτή η σκέψη μας απορροφά και δεν σκεφτόμαστε όσο θα έπρεπε τα όσα συμβαίνουν κατά την διάρκεια, ούτε τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό έχει ως συνέπεια να μην εκμεταλλευόμαστε ούτε να αντιλαμβανόμαστε στο έπακρο τα διδάγματα που πάντα συνοδεύουν μια αλλαγή, κι έτσι οι ουσιαστικές αλλαγές στην βελτίωση της ψυχοσύνθεσής μας, είναι άσκοπα αργές. 

Η πεταλούδα είναι ένα σύμβολο που μας υπενθυμίζει το δίδαγμα των αλλαγών και την ανταμοιβή της σκληρής εργασίας που απαιτείται για την αφομοίωση του διδάγματος. Είναι μια πανέμορφη ύπαρξη συνδεδεμένη με την ελευθερία και την ευτυχία, που όμως για να φτάσει να είναι τόσο όμορφο και ελεύθερο, ξεκίνησε από μια ασχημούλα αχόρταγη κάμπια και εργάστηκε σκληρά για να φτάσει να γίνει η θαυμαστή πεταλούδα. Η αλλαγή της από κάμπια σε χρυσαλίδα και τελικά σε πεταλούδα, είναι η μεγαλύτερη και εντυπωσιακότερη μεταμόρφωση που παρατηρείται στο ζωικό βασίλειο. Όσο εντυπωσιακή και μοναδική μπορεί να είναι η εσωτερική μας μεταμόρφωση.

Η Πεταλούδα στην Αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα, η πεταλούδα σχετίζονταν με τον Θεό Ερμή ως Ψυχοπομπό. Είναι ο οδηγός των ψυχών και δάσκαλος όσων επιθυμούν να μάθουν τα μυστικά των Θεών και του σύμπαντος. Με τον Ερμή στο πλευρό του, ο άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί από αδαής μαθητευόμενος σε σοφός μύστης. Ομοίως, στο τελευταίο στάδιό της, η χρυσαλίδα σπάει το κουκούλι της και εμφανίζεται ως πανέμορφη πεταλούδα. Η μεταμόρφωσή της, από ασήμαντη κάμπια σε ύπαρξη ομορφιάς κι ελευθερίας, ολοκληρώθηκε.
Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τοποθετούσαν χρυσαφιές πεταλούδες στους τάφους, συμβολίζοντας τον Ερμή ως Ψυχοπομπό, που θα οδηγήσει την ψυχή του νεκρού στην άλλη ζωή.
Πέραν όμως της σχέσης του Θεού Ερμή, η πεταλούδα κάνει συχνά την εμφάνισή της στην αρχαία Ελλάδα και στην ελληνική θρησκεία. Πασίγνωστος είναι ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, η οποία απεικονίζονταν με φτερά πεταλούδας, μιας και η πεταλούδα συμβολίζει την ψυχή. Απεικονίσεις σε αγγεία δείχνουν ένα παιδί (συνήθως) ή νεαρή κοπέλα με φτερά πεταλούδας να βγαίνει από το στόμα του νεκρού. Αυτή, είναι η ψυχή που ελευθερώνεται με την τελευταία πνοή θανάτου της ύλης.

Η Πεταλούδα στον Χριστιανισμό
Ο αρχαίος ελληνικός μύθος του Έρωτα και της Ψυχής, δεν άφησε αδιάφορους τους πρώτους Χριστιανούς, που συνέδεσαν τον Έρωτα με τον Χριστό και την Εκκλησία (πιστούς) με την Ψυχή. Η ερμηνεία που δόθηκε ήταν ότι ο Έρωτας/Χριστός πετά μακριά όταν η Ψυχή/πιστός δείχνει απιστία, αλλά επιστρέφει όταν τον αναζητήσει ειλικρινά.
Κατ’επέκταση, και το σύμβολο της πεταλούδας πέρασε μέσα στη νέα θρησκεία, με την ίδια σπουδαιότητα και σεβασμό που είχε ήδη αποκτήσει από τις παλαιότερες θρησκείες. Παρέμεινε σύμβολο της ψυχής και η χρυσαλίδα σύμβολο θανάτου του υλικού σώματος. Γρήγορα έγινε σύμβολο της ελπίδας κάθε Χριστιανού για ανάσταση νεκρών και, όπως οι πρόγονοί τους, οι πρώιμοι Χριστιανοί χάρασσαν πεταλούδες στους τάφους.
Καθώς η νέα θρησκεία μεγάλωνε, η πεταλούδα κέρδιζε συνεχώς στην εκτίμηση και έφτασε τελικά να συμβολίσει τον ίδιο τον Χριστό. Τα τρία στάδια της μεταμόρφωσης της πεταλούδας σχετίστηκε με την πνευματική μεταμόρφωση που μπορεί να προκύψει από την ζωή σε αρμονία με τις Χριστιανικές διδαχές και ο κενός τάφος του Χριστού μετά την ανάστασή του συμβολίστηκε με το κενό κουκούλι που παραμένει μετά την ανάδειξη της πεταλούδας.

 

 Ας θυμόμαστε λοιπόν και εμείς ότι η πεταλούδα ξεκινά από αχόρταγη κάμπια, όπως κι εμείς μπορούμε να ξεκινήσουμε ‘ρουφώντας αχόρταγα’ γνώση. Όταν χορτάσουμε, θα νιώσουμε την ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε κάπως αυτά που μάθαμε. Σ’αυτή τη διαδικασία θα ‘φτιάξουμε κουκούλι’ και θα ‘γίνουμε χρυσαλίδες’, καθώς θα επεξεργαζόμαστε τα όσα μάθαμε. Αλλάζουμε. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε, αλλά θα συμβαίνει μια αλλαγή.
Όταν η αλλαγή ολοκληρωθεί, θ’αρχίσουμε να νιώθουμε λες και ‘δεν μας χωράει ο τόπος’ και, όπως η πεταλούδα βγαίνει από το κουκούλι της παλεύοντας, έτσι κι εμείς θα παλέψουμε για να βγούμε από την παλιά μας μορφή που θα μας στενεύει.
Όταν τελικά βγούμε, θα χρειαστούμε λίγο χρόνο για να συνηθίσουμε την αλλαγή. Όλα θα μας φαίνονται διαφορετικά και θα είμαστε κι εμείς διαφορετικοί, όπως η πεταλούδα είναι τελείως διαφορετική από την κάμπια που ήταν στην αρχή. Θα χρειαστούμε λίγο χρόνο για να ‘ξετυλίξουμε τα φτερά μας’ και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα.
Τελικά όμως θα νιώσουμε δυνατοί και ασφαλείς, και ανοίγοντας τα φτερά μας θα δούμε τον κόσμο διαφορετικά, πιο καθαρά και πιο συνειδητοποιημένα.


Πηγή: www.artofwise.gr